من زمااااان انا وصغيره ..... كان فى صبى يجي من الاحراش العب انا وياه ....
كان اسمه شادى ---انا وشادى غنينا سوا . لعبنا على التل جركدنا بالهوى وكتبنا على لحجار قصص صغار ولوحنا الهوى ....
ويوم من الايام ولعه الدنى
ناس ضد ناس عالئوب هدنى وصار لقتال يقرب ع تلال والدنيى دينى
وعلقت ع اطراف الوادى شادى ركد يتفرج خفت وصرت اندهله وينك رايح ياشادى ....
اندهلوا ما يسمعنى وبعد يبعد بالوادى ومن يومتها ما عدت شفتو ضاااااااااااع شاااااااادى والتلج اجا وراح التلج عشرين مره اجا وراح التلج
وانا صرت اكبر وشادى بعده صغير عم يلعب ع التلج